با گذشت هزار وسیصد واندی سال از آعاز نهضت عاشورا ،هر گاه نام
سیدالشهداء (ع) و شهیدان کربلا به میان آمده است و تابلوی زیبای عاشورا در مقابل
دیدگان علاقمند و عاشق قرار گرفته است وپیامی از آن قیام خونین به آزادگان جهان
داده شده است ،یک نام زیبا، پر معنا و حامل پیام در کنار نام سیدالشهداء(ع)
درخشیده است و یک شخصیت بزرگ وکم نظیر در تابلوی عاشورا به چشم خورده است که به
پیام آور کربلا معروف گشته و راز و رمز بقای آن نهضت به نقش آفرینی وی مرتبط گشته
است . شخصیتی که به حق او را شریک حضرت حسین (ع) در آن انقلاب بزرگ نامیده اند و
تلاش و کوششهای وی را عامل به بار نشستن و ثمر دادن آن قیام حیات بخش دانسته اند ،
و با صدها بیان گوناگون گفته اند که جایگاه وی در نهضت عاشورا بی بدیل است و
مانندی برای وی سراغ نتوان گرفت.
آن شخصیت بزرگ ، بانوی نمونه جهان اسلام زینب کبری (ع) که هر چه
درباره وی گفته شده است قطره ای بیش نبوده و هنوز دریای بیکران شخصیت وی ناشناخته
باقی مانده است و از چشمه های زلال معرفت و حکمت وی جز اندکی به دست ما نرسیده
است.
حضرت سجاد(ع) میفرمایند:« زینب کبری از دانش الهی برخوردار بوده و فهم
و درک ملکوتی داشت »
خردمندی و خرد ورزی حضرت زینب کبری در اوج بود که او را عقیله بنی
هاشم می نامیدند ، ابن عباس دانشمند بزرگ صدر اسلام و شاگرد ممتاز امیرالمومنین
(ع) وقتی مطلبی را از حضرت زینب کبری نقل می کرد می گفت:عقیله بنی هاشم چنین گفته
است.
رسیدن به مقام نیابت امام معصوم(ع) ظزفیت فوق العاده ای میخواهد و پیش
رمینه های فراوانی لازم دارد. شیخ صدوق با استناد به احادیث ائمه (ع) می گوید:
زینب کبری(ع) وصی امام حسین (ع) بود تا حضرت امام سجاد (ع) سالم بماند و حتی دستورات
امام سجاد (ع) نیز به نام زینب کبری (ع) صادر می گشت تا امامت علی ابن الحسین (ع)
مستور بماند و ایشان محفوظ بمانند .
زینب کبری(ع) با سن و سال کمی که داشت گوهرهای گرانقیمتی را از مادر
فرزانه خویش دریافت نموده و بخشی از آن را به افراد مستعد وشایسته تحویل داده است.
جابرابن عبدالله انصاری از جمله کسانی است که از خرمن علوم زینب کبری(ع) خوشه چینی
نموده و بخشی از احادیث خود را به نقل از ایشان نقل کرده است. خطبه معروف حضرت
فاطمه زهرا (ع) که مهمترین میراث علمی و معرفتی به یادگار مانده از آن حضرت توسط
زینب کبری(ع) نقل شده و در مجامع علمی منتشر گشته است.


 برگرفته ازمقدمه کتاب اگر زینب نبود...
 نوشته :محمد محمدیان